Marrëveshja e Paqes e Dejtonit u ratifikua zyrtarisht në Paris 25 vjet më parë, kur lideri i Bosnjës dhe Hercegovinës Alija Izetbegoviq, udhëheqësi i Kroacisë Franjo Tuxhman dhe i Serbisë Sllobodan Millosheviç, nënshkruan marrëveshjen e vendosur në detaje, e cila përcaktonte mënyrën e rregullimit të së ardhmes së B&H.
Para konfirmimit zyrtar në Paris, përfundimi i luftës u ra dakord më 21 nëntor 1995 në bazën ushtarake në Dejton, SHBA. Me konfirmimin e caktuar të marrëveshjes në Paris 25 vjet më parë, ndarja e të dy entiteteve u krijua si vijon: 51% e territorit i përkiste FB&H dhe 49% e territorit i përkiste Republika Serbe. Gjithashtu u ra dakord për krijimin e rrethit Brcko.
Rregullimi i marrëdhënieve të ndërsjella u dakordua sipas Kartës së KB, Aktit Final të Helsinkit dhe dokumenteve të tjera të OSBE. Marrëveshja e tërë përbëhet nga 11 anekse, dhe aneksi 4 është edhe Kushtetuta e BeH-së.
Më përgjegjësi për nënshkrimin e marrëveshjes së paqes është ndërmjetësi amerikan Richard Holbrooke, i cili po mbronte të ashtuquajturën “diplomaci anijesh” gjatë luftës, e cila përfshinte ndërmjetësimin midis palëve në luftë.
Fuqitë më të mëdha nga marrëveshja u ishin dhënë subjekteve, me parime të vendosura të forcimit të institucioneve shtetërore. Shumë njerëz besojnë sot se mbështetja në Marrëveshjen e Dejtonit është kapërcyer dhe se B&H ka nevojë për një kushtetutë moderne. (Sarajevo Times)