Midis viteve 1500 dhe 1800, tre perandori – Osmane, Habsburge dhe Venedikase – konkurruan për tokat dhe detet e Evropës Juglindore. Ardhja e Sulejmanit të Madhërishëm në portat e Vjenës në 1529 sinjalizoi konsolidimin e një fuqie të re botërore Osmane. Rrethimi i dytë (dhe gjithashtu i dështuar) Osman i Vjenës në 1683 shënoi një pikë kthese të rëndësishme. Pasi përballoi disa kriza, shteti i Habsburgëve u rindërtua, duke krijuar aleanca dhe forca të reja që përfundimisht rifituan shumicën e territoreve të humbura nga rivalët e tyre Osmanë. Përgjatë brigjeve të Adriatikut dhe Mesdheut lindor, një flotë tregtarësh dhe diplomatësh ambicioz menaxhuan një perandori Venedikase që krijoi mbretërinë e saj sovrane të ndarë nga fqinjët e tyre Habsburgë dhe Osmanë. Në vendet kufitare midis këtyre tre perandorive, konfliktet e reja ushtarake, modelet tregtare dhe shkëmbimet kulturore u zhvilluan në periudhën e hershme moderne. Kryeqytetet rajonale – Vjena, Stambolli dhe Venediku – u bënë nyje qendrore të rrjeteve të gjera tregtare, fetare dhe intelektuale që shtriheshin në të gjithë Mesdheun lindor dhe Ballkanin. https://www.newberry.org/
